Βράδυ καλοκαιριού, εκεί στη μέση της εβδομάδας, βρέθηκα να κοιτάζω τα Πιέρια Όρη να σκουραίνουν πίσω από τα φώτα της παραλίας, σ’ ένα σπίτι γεμάτο φωνές, αλάτι, μπουφάν ξεχασμένα στις καρέκλες και υποσχέσεις για «αύριο πιο νωρίς θάλασσα». Κάπου εκεί ξεκίνησα να διαβάζω το «Εκεί που μια αγάπη έσβησε», με τη σκέψη να ξεφεύγει ανάμεσα στις σελίδες και στα φώτα των σπιτιών που λαμπύριζαν χαμηλά στον κάμπο.
Η Ελένη Κεραμάρη, με φόντο τα παράλια της Πιερίας, συνθέτει ένα μυθιστόρημα που χτυπάει κατευθείαν στο συναίσθημα. Με άξονα τον Μίρο, έναν νεαρό από τη Γιουγκοσλαβία, και την Άννα, Ελληνίδα που μεγαλώνει κάτω από τη σκιά των βουνών και τις αλμυρές ανάσες της θάλασσας, η ιστορία απλώνεται σε δύο κόσμους. Το μελάνι της Ιστορίας θα στιγματίσει τις ζωές τους με μία εφιαλτική συνέχεια. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΈΞΗ.
Στην αθωότητα μιας παρέας εφήβων, στην Ελλάδα του ’90, και στη σκληρότητα της Γιουγκοσλαβίας που παραδίδεται στη φωτιά του πολέμου. Το «Εκεί που μια αγάπη έσβησε» ακολουθεί τους ήρωές του μέσα από οικογενειακά τραπέζια, νυχτερινές βόλτες, συναυλίες στην παραλία και ξαφνικά, τους πετάει βίαια στον ξεριζωμό, τη μοναξιά, τον φόβο του να μη βρεις πια ποτέ όσα άφησες πίσω.
Μπορεί μια αγάπη να σβήσει όταν η καρδιά έχει πληγωθεί;
Η σχέση του Μίρο και της Άννας ξεκινά με παιδικές αναμνήσεις και καλοκαίρια γεμάτα ελπίδα, ενώ σταδιακά μετατρέπεται σ’ ένα δέσιμο που παλεύει να σταθεί ζωντανό απέναντι στις αντιξοότητες της ιστορίας. Μια βόλτα, ένα γεγονός, γίνεται το σημείο μηδέν. Ο Μίρο, παγιδευμένος ανάμεσα στη νοσταλγία της πατρίδας και στη βίαιη πραγματικότητα του πολέμου, παλεύει με τον εαυτό του και τα φαντάσματα που τον κυνηγούν. Η Άννα, με τη σειρά της, μαθαίνει να ζει μέσα στην απουσία, να κυνηγάει ένα μέλλον που όλο ξεγλιστράει, να ελπίζει όταν όλα δείχνουν να καταρρέουν. Μία συγκλονιστική ιστορία, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, γεμάτη έρωτα και πόλεμο, αλήθεια και ψέμα, ευτυχία και απόγνωση, προσδοκία και διάψευση, ζωή και θάνατο.
Ο έρωτας που γεννήθηκε στη σκιά του πολέμου είναι σαν φωτιά που παλεύει να μη σβήσει.
Το «Εκεί που μια αγάπη έσβησε» ξεχωρίζει για το πώς ενώνει το προσωπικό με το συλλογικό, χωρίς να ωραιοποιεί ούτε να δραματοποιεί περιττά. Οι χαρακτήρες δεν χαρίζονται: προδίδονται, προδίδουν, κουβαλούν τραύματα και, παράλληλα, ακουμπούν ο ένας στον άλλο σαν να μπορούν να αντέξουν τα πάντα. Η συγγραφέας δεν φοβάται να βάλει τους ήρωές της αντιμέτωπους με τα όριά τους, φέρνοντας στο φως τη δύναμη και το κόστος της επιβίωσης.
Στον πόλεμο δεν χάνει μόνο αυτός που πέφτει στο πεδίο· χάνει και όποιος ξεχνά να αγαπήσει.
Το δυνατό στοιχείο της ιστορίας είναι η σκληρή ρεαλιστική ματιά στη δεκαετία του ’90 και στη βαλκανική πραγματικότητα, με μια γραφή που δεν σου επιτρέπει να μείνεις αμέτοχος. Η πλοκή γίνεται ακόμα πιο δυνατή μέσα από τη ροή των γεγονότων, τα αναπάντεχα χτυπήματα της μοίρας, τις σχέσεις φιλίας και προδοσίας, τα μυστικά που δεν μένουν ποτέ για πάντα κρυμμένα.
Σε αυτή τη ζωή, να είσαι σαν τον Μίρο: να κουβαλάς την αγάπη σου ως το τέλος, ό,τι κι αν φέρει ο δρόμος.
Κλείνοντας, το «Εκεί που μια αγάπη έσβησε» αποτελεί ένα μυθιστόρημα που αναμετράται με τη μνήμη, την απώλεια, την ελπίδα. Και επίκαιρο, καθώς μιλά για τον πόλεμο και την αγάπη. Για τις ζωές των ανθρώπων που αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη, δίνοντάς μας συγχρόνως την ώθηση να αποζητούμε την ατομική και συλλογική ελευθερία ζώντας ολόψυχα την κάθε στιγμή. Πρόκειται για ένα ανάγνωσμα αγάπης, ελπίδας και φωτός που θυμίζει πως καμία αγάπη που δοκιμάστηκε αληθινά δεν σβήνει στ’ αλήθεια.
Η αγάπη, όπως κι ο πόλεμος, αφήνει τα σημάδια της για πάντα.
Και κάπου εκεί, λίγο πριν ξαναγυρίσει ο νους στο παρόν, τα γεγονότα στέκουν σαν αληθινή ανάμνηση· μια ιστορία που δεν είναι μόνο για το παρελθόν, αλλά για κάθε στιγμή που χρειάστηκε να ξαναβρείς το φως σου μέσα στο σκοτάδι. Ένα βιβλίο που αφήνει το δικό του αποτύπωμα, πολύ πιο βαθύ από όσο περίμενες όταν το άνοιξες.
Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Εκεί που μια αγάπη έσβησε – Ελένη Κεραμάρη – Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών