Μια νέα ζωή φτάνει στον κόσμο, μα δεν τη συνοδεύουν οι χαρές. Μια μάνα γεννοβολά μοναχή της, μέσα στο δάσος και πλάι στο λεχούδι της ξεψυχάει. Το μωρό όμως έχει άστρο και βρίσκεται άμεσα και απρόσμενα σε μια φιλόξενη αγκαλιά, σε χέρια δουλεμένα με ιδρώτα και μόχθο, που μπορεί να μην γνωρίζουν πώς να αναθρέψουν ένα μωρό, μα δεν το βάζουν κάτω.
Έτσι ήρθε στη ζωή η πρωταγωνίστρια της σημερινής μας ιστορίας. Έζησε κρυφά μα και όμορφα. Έζησε με αγάπη μα και με μοναξιά. Έμαθε νωρίς τον πόνο, την αδικία, τη θλίψη. Ξεριζώθηκε βάναυσα και άδικα. Βρέθηκε να ζει μια νομαδική ζωή, ερωτεύτηκε, πικράθηκε, βίωσε απώλειες μα η ζωή της φύλαγε κρυμμένες χαρές, αρκεί η μοίρα της να της επέτρεπε να τις ανακαλύψει.
…η αλήθεια, είναι μαχαίρι που πετσοκόβει, το βλέπεις, αλλά δεν το αισθάνεσαι. Όταν το καταλάβεις, έχει χωθεί ήδη βαθιά. Πολύ βαθιά…
Η παντοδύναμη ευχή μιας μάνας προς το νεογέννητο παιδί της, ο αγαθός γίγαντας Παντέλος με τη ξέχειλη συμπόνια καρδιά, η άγρια μάχη ανάμεσα σε δυο παιδιά, μια απαγορευμένη πράξη ισότιμη με αποκοτιά, η κακία των ανθρώπων που δείχνει χωρίς έλεος το αιμοβόρο της πρόσωπο και ένας αιμόφυρτος υπερασπιστής της αγνής αγάπης που κείτεται στο χώμα, ανοίγουν την αυλαία της σημερινής μας ιστορίας, μια ιστορίας λατρευτής, άκρως συναισθηματικής και όμορφης από κάθε άποψη.
Η πρωταγωνίστριά μας αλλάζει άρδην σελίδα στη ζωή της, πλαισιώνεται από νέα πρόσωπα, γνωρίζει νέες πτυχές του κόσμου, αναμοχλεύεται με ένα συνονθύλευμα χαρακτήρων, μεστώνει, δυναμώνει, μάχεται και ανθίζει.
Η αθώα εν μέρει Κλειώ, ο Αλέξης αρωγός της στην πρώτη της φυγή, η θεατρίνα Μαρίκα και ο πονόψυχος Γιάγκος, ο 26χρονος γοητευτικός και υπερόπτης πολιτικός μηχανικός Ρίζος και η Πεπίτα που της κάνει τη ζωή κόλαση, είναι κάποια από τα πρόσωπα που θα πλαισιώσουν τη γυναίκα της ιστορίας μας με καλό ή και κακό σκοπό.
Θα διαβάσουμε για τη δασκάλα και την ικανοποίησή της για τη γεμάτη λαχτάρα μαθήτρια, για την Αηδόνα και τη παράσταση που τους αφήνει όλους άφωνους, για ένα τυχάρπαστο ρεμάλι που καλοβλέπει τη νεαρή υπηρέτριά τους, αλλά και για τον λιγομίλητο άνδρα με το μπουζούκι στο στενό δρομάκι.
Αν προσέξατε, δεν έχω αναφέρει το όνομα της γυναίκας της ιστορίας. Από επιλογή; Από ανάγκη; Δεν θα προβώ σε λεπτομέρειες. Όταν πάρετε το βιβλίο στα χέρια και σας και αδράξετε την ευκαιρία να γνωρίσετε τούτη εδώ την ιστορία, θα κατανοήσετε πολλά κι ακόμη περισσότερα.
Σειρά έχει το Νυχτολούλουδο που με την ευωδία του μοσχοβολάει την πλάση, ένα άσχημα κουρεμένο κεφάλι, η γνωριμία με τον μπουζουξή Άρη λάτρη του αλκοόλ, του ζαριού και του ωραίου φύλου, δυο άνθρωποι ξέχειλοι ανθρωπιά, καλοσύνη και γονική αγάπη, αλλά και μια απρόσμενη επιστροφή στα πάτρια εδάφη ενός νέου χωρίς θετική κατάληξη.
Η ιστορία συνεχώς αλλάζει πρόσημο. Εκεί που διαβάζεις ότι η ζωή χαμογελάει, εκεί τα σύννεφα πυκνώνουν, ο ουρανός σκοτεινιάζει και τα δάκρυα τρέχουν ξανά χωρίς έλεος.
Ένας μέθυσος πατέρας γεμάτος μίσος για το σπλάχνο του, η αλαλιά σύμμαχος σε κάθε δυσκολία μιας πονεμένης ψυχής, το τρίτο βάφτισμα μιας γυναίκας, η ετικέτα Δ & Λ έτοιμη να εισβάλει στην ιστορία μας, αλλά και ένα ζευγάρι σκουλαρίκια που γίνονται αιτία για φασαρίες και μαλλιοτραβήγματα, θα δώσουν τη σκυτάλη στους τίτλους τέλους της ιστορίας μας μα μην νομίζετε ότι τα έχουμε διαβάσει όλα. Ακόμη υπάρχουν κομβικά σημεία που χρίζουν της προσοχής μας, έτοιμα να δώσουν χρώμα στην ιστορία μας, έτοιμα να μας προετοιμάσουν για τις γεμάτες συγκίνηση εξελίξεις.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Ελισάβετ Δανέζη, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…η δουλειά του πόνου είναι να σε πονέσει. Η δικιά σου, να μην τον αφήσεις να περάσει το δικό του…
Μια γυναίκα μέστωσε, ζυμώθηκε με πόνο, αγάπη και λάθη, συνδέθηκε συναισθηματικά και ερωτικά, πέρασε από κύματα, βρήκε απάνεμα λιμάνια, η ζωή της έδωσε χαρές μα και λύπες και οι άνθρωποι που γνώριζε έκαναν κύκλους γύρω της. Το παρελθόν συχνά – πυκνά αναμοχλευόταν με το παρόν της, απορρίψεις έκαναν αισθητή την παρουσία τους και οι πληγές της έμεναν ανοιχτές και κακοφορμισμένες.
Χαίρομαι όταν άνθρωποι συνειδητοποιούν τα λάθη τους και πασχίζουν να τα διορθώσουν. Χαίρομαι όταν της μοίρας τα γραμμένα μας κλείνουν το μάτι. Χαίρομαι όταν οι ήρωες των βιβλίων χαμογελούν μέσα στα δάκρυά τους ή αγκαλιάζονται και ημερεύουν οι χτύποι της καρδιάς.
Δεν θέλω να πω περισσότερα. Θέλω μονάχα να έχω καταφέρει να εξάψει το ενδιαφέρον σας και να αναζητήσετε να διαβάσετε αυτό το υπέροχο βιβλίο. Να θυμάστε ότι, μια χαραμάδα στο όνειρο είναι ικανή να σαρώσει, να αλλάξει τα πάντα, να σκορπίσει άπλετο φως στα σκοτάδια!
Κατερίνα Σιδέρη
Μια χαραμάδα στο όνειρο –Ελισάβετ Δανέζη – Vivlio-Life.gr